Tuesday 2 April 2013

Μύρισε καμμένο?

Κααααααλημέρα
Χωρις πολλά πολλά. Τραγούδια που μας κάνουν υπερήφανους που είμαστε Έλληνες.
Απαυγάσματα ποίησης.
Κόλαφοι μουσικής.
Ίνσταντ κλάσσικς, που λέμε και στη Μεσσηνία τη λεβεντογέννα




Ξεκινάμε με Παντελάρα Παντελίδη και το τραγούδι-ΔΙΑΛΕΞΗ στην τονικότητα και την ορθοφωνία της Ελληνικής γλώσσας (δακιρίσω, κάποτέ, κοριμί, καμνιά, ξερωπολύκαλα, γκλέφτη). Επίσης για πρώτη φορα σε ελληνικό τραγούδι σπάμε τις αλυσίδες της ομοφοβίας και του πούστη του σεξισμού και ακούμε ένα ΑΝΤΡΑ να νιώθει ευάλλωτη, να λέει το αγόρι του "άντρα δειλό" που μπαινοβεγαίνει σαν τον γκλέφτη στο κοριμί του. Δε λέω πολλά γιατί οι ραψωδίες του Παντελή είναι σελφ-εξπλάνατορυ και ο καθείς πρέπει να βγάζει τα δικά του νοήματα. Μόνο οι rawk φίλοι, προσέχτε την ανελέητη λικιά (εκ του lick μάνα μου, δούλεψέ το) στο δεύτερο λεπτό νταν.




Εδώ μια χιπχοπ χαρντκορίλα που αν και δε γνωρίζω πολλά από αυτή τη μουσική, φαντάζομαι οτι έχει ήδη γίνει κλάσσικ. Στα γκέτα του Μπρονξ και του Μπρούκλυν οι σχολές χιπχοπ κλείνουν η μία μετά την άλλη γιατί δεν κατάφεραν να βγάλουν αντίστοιχα βλαστάρια. Ο Σταμάτης απογειώνει με το ρεφραίν και μας αποδεικνύει πόσο τεράστιος επαγγελματίας είναι καταφέρνοντας να φαίνεται ζωντανός ενώ έχει ήδη πεθάνει από υπερβολική δόση. Πόσο Ρισπέκτ. Δώκε σημασία στη κλαρινολεπτομέρεια που είναι και η έθνικ πουτανιά που θα δώσει στο "κομμάτι" γκράμια, εμτιβι αγουώρντς και το Μέγα βραβείο της επιτροπης του φεστιβάλ Καννών.




Πίνω δυό γουλιές εσπρεσσάκι παγωμένο και προχωρώ. Ελένη Χατζίδου. Όπως μας πληροφορεί το τοπ σχόλιο του εν λόγω οφίσαλ βίντεο, ένας αυθεντικός γερμανικός ποιμενικός. Τραγούδι με αρχιδάρες λέμε. Σε χώρισε καλή μου και περιμένει να του πεις και ευχαριστώ? ΟΧΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, κυρίες ναι, αλλά μέχρι ένα σημείο. Έχει και απαιτήσεις το μοσχάρι, άκουσον άκουσον!!! Η ροκιά επανέρχεται, οι τόνοι κάπου χάνονται (θελώ-να -σύζητάς), ο στίχος στάζει πόνο και φαρμάκι. ΚΑΙ ΝΑΙ. Το τραγούδι ανήκει στο Παντελάρα Παντελίδη. Δεν τα λέει μόνος του. Προσφέρει και σε άλλους, να έχουν τα νέα παιδιά ένα ρεπαρτόριο να πατήσουν. Α ρε ψυχάρα Παντελή, πόσο Καρκίνος παίζει να είσαι. Κάτσε να δω (...) Τοξότης? Χάνω πάσα ιδέα για τους Τοξότες. Όχι οτι είναι και καμιά ιδεάρα. Τελοσπάντων, πίσω στην ποιότητα. Τοιμάσου για το γκράντε φινάλε.




Έφη Φάκινγ Σαρρή. Νέο Χιτ. Οστεοπώρωση.
Τι να πιάσεις. Τη μουσικάρα? Την ελεκτροebmιά με trance επιρροες απο Φοίβο (τότε που ο Φοίβος το πειραμάτισε ζηλεύοντας το Μήτσο τον Κοργιαλά \m/) και πέρασμα-γέφυρα α-λά Σαρμπέλ γαμώ το στανιό μου? Δε μπορω να σταματήσω το headbanging.
Μήπως να πιάσουμε το στίχο? Θα παραθέσω απλά το ρεφραίν και θα καταλάβεις ότι μιλάμε για επανάσταση όπως στη δεκαετία του '60 που ο Μίκης μελοποίησε Ελύτη και Σεφέρη. Το ίδιο φρόνημα, η ίδια ανατριχίλα στο άκουσμα, η ίδια εθνική fucking υπερηφάνεια.
"Σε ποιά μιλάς μ'αυτό το Ύφος?
Μήπως με μπέρδεψες με κάποια (χ)άλλη ίσως?
Σε ποιά μιλάς μ'αυτό τον τρόπο?
Χάσου απ'τα μάτια μου, κοπάνα τη, γαμώτο"

Δε μπορώ να γράψω άλλο, ούτε για το βίντεο που είναι αντάξιο καλλιτεχνικά του High Hopes τουλάχιστον, ούτε για τις οσκαρικές ερμηνείες. Δε μπορώ, τα δάκρυα έχουν θολώσει τα μάτια μου, τα χέρια μου τρέμουν και μου έχει πέσει κι ο σίδηρος. Ένα απλό ανθρώπινο σώμα δεν αντέχει εύκολα την πίεση τόσων ΤΟΝΩΝ τέχνης. Τι να κάνω, λύγισα.

Αντιός αμίγος
Tricky.V

1 comment:

  1. Να να ! Μόλις εμφανίστηκε η καντήλα...ξεκίνησες και με Παντελίδη.Η σελήνη στην παρθένο μόλις ξεπαρθενιάστηκε!

    ReplyDelete

Give it to me!