Αμπελοφιλοσοφίες...

... του κερατά!!!
Μπαίνεις πρωί / μεσημέρι / βράδυ / νύχτα κατίμαυρη στο facebook να παίξεις ένα candy crush (btw πόσο γκάβλα είναι όταν ακούς αυτή τη μαγική ατάκα "sugar cruuush" που σημαίνει ότι την τελείωσες τη ρημαδόπιστα γαμώ το σπίτι της), να δεις πού ξερνοβολούσαν οι φίλοι σου χτες, να ελέγξεις κατεστραμμένες φωτογραφίες, να ακούσεις τα djλίκια κάποιου που βαριότανε και πόσταρε κομμάτια κάθε 3 λεπτά, να ανταλλάξεις κανένα μήνυμα ΚΛΠ.
Και εκεί που όλα βαίνουν ορθώς, εμφανίζονται τα κλασσικά ποστ σφηνόπου*σα με αμπελοφιλοσοφίες του χειρίστου είδους. "Για να αγαπάς θέλει καρδιά, για να συγχωρείς θέλει ΔΥΝΑΜΗ", "Όταν ήμουν 10 χρονών έπαιζα μπανάνα-ξεμπανάνα, τωρα τα δεκάχρονα παίζουν με τα iphone", "Το καλό το παλικάρι στη φουρτούνα φαίνεται", "Κύλησε ο Dangerous και βρήκε το παπάκι." Σιγά ρε Νίτσε, άραξε λίγο στα κυβικά σου και γράψε τίποτα πιο απλό, μας ξετίναξες στη φιλοσοφία. Φαντάζομαι όλους αυτούς που τους κατεβαίνει μια παπάτζα στο κεφάλι και το γράφουν στο ΦΒ με ύφος "μαλάκα είμαι ο νέος Σέρεν Κίρκεγκωρντ or what..." Και κάτω από τα αποκυήματα της γκλάβας του "όποιος συμφωνεί, like".
Όχι ρε που να λυσσάξεις, τώρα μ'έπιασε το αντιδραστικό, και να με πληρώσουν δε σου κάνω λάηκ γιατί είσαι ένας βλάκας και μισός που νομίζει οτι αλλάζει ζωές με τα αποφθέγματα που έχουν πίσω απο την ημερομηνία τα ημερολόγια που παίρνει η γιαγιά μου απο το πανηγύρι στο Βουλκάνο. ΕΛΕΟΣ.
Γεμίσαμε Σοπενάουερ και δε μπορω τόση κυλτύρ, βγάζω φλουμπέτες.

Άσχετο. Αυτό το κομμάτι θέλω να το παντρευτώ και να κάνουμε παιδάκια.
Θέλω να το ακούω συνέχεια. Τρώγοντας, διαβάζοντας, παίζοντας Ντιάμπλο, στην τουαλέτα, στον καναπέ, στο κρεβάτι, στο δρόμο, στο μετρό. ΠΑΝΤΟΥ.

Πετράκης Α Ν Υ Π Ε Ρ Β Λ Η Τ Ο Σ .
Σε φιλώ γλυκά στο δεξί μάγουλο, Στήβ Τρίκυ.